Al ruim een kwart eeuw werkt onze wijnsnob als sommelier in een prestigieus restaurant in Amsterdam. Op een vrije dag dompelt hij zich onder in culinaire verwennerij. Rokkenjagen doet hij niet aan, wél koopjesjagen. In zijn tweewekelijkse column deelt hij zijn knowhow, tipt hij pareltjes van discounters en maakt hij de grond gelijk met verzuurde concullega’s: uiteraard volledig in stijl want een échte gastheer is altijd aan het werk.
Niet prettig
Rode wijn drink je op kamertemperatuur. Vroeger was dat misschien 18 graden Celsius maar tegenwoordig is het 23 graden in de meeste cafés en restaurants. In een brasserie waar ik regelmatig kom, worstelen ze nog dagelijks met de juiste serveertemperatuur voor rode wijn. 23 graden staat daar hoger in het vaandel dan 18 graden. De eerste keer dacht ik ‘mmm, niet prettig… laat maar’ ik was namelijk te gast.
Rigoureuze ingreep
Bij het volgende bezoek overkwam het me weer. Ik besloot in te grijpen en sprak de dienstdoende ober aan: ‘Mag het ietsje kouder alsjeblieft?’ Na smoesjes en uitleg over de ligging van de flessen volgde het antwoord: ‘Ik ga erop letten.’ Dit klonk niet als een oplossing voor het probleem. Lichtelijk beschaamd vroeg ik om een ijsklontje. Ik realiseerde me dat ik mijzelf als wijnprofessional en wijnliefhebber voor schut zette met deze rigoureuze ingreep, het leidt namelijk tot verslapping van de beleving. Zonder blikken of blozen bracht de ober snel en discreet het klontje. Zucht.
Oeps
Bij mijn laatste bezoek was de rode wijn wéér oververhit. In spraakzaam gezelschap was er geen tijd om een uitvoerig gesprek met de bediening te voeren, en al zeker geen ruimte voor discussie. Maar de serveerster vond van wel: ‘Onze wijnen worden op de juiste temperatuur bewaard en er hoort geen ijsklontje in deze wijn.’ Toen raakte ik, net als de wijn, oververhit. ‘Mevrouw, u hoort deze wijn niet op 23 graden te schenken. Brengt u mij maar gauw een ijsklontje en laat me alleen met mijn gasten! Ik heb iets te vieren, en daar hoort u duidelijk niet bij.’ Oeps, dat floepte eruit. Na enkele minuten kwam de geïrriteerde dame terug met een emmer vol ijs. Ze zocht aandacht door zich demonstratief naast mij en het glas te positioneren. Eenmaal in de schijnwerper gooide ze op provocerende wijze drie klonten in mijn rode wijn. De wijn spetterde. De dame liep stampvoetend en zegevierend terug naar haar flessen.
Wordt vervolgd.
