“Komen jullie hier eten?!” Marvin roept ons vanaf zijn terras. Zelden hebben we een onbekende zo enthousiast op ons af zien stappen. Eerlijk gezegd zijn wij ook aangenaam verrast om hem te zien. Zo’n hippe gast in the middle of nowhere verwacht je niet. We zijn in Calacuccia (heel benieuwd hoe jij deze naam uitspreekt :-)), een mooi dorpje gelegen in de rotsachtige bergen van het Corsicaanse binnenland. Iedere vijf minuten van de dag lijkt het weer te veranderen en daarmee ook je uitzicht. Dit is een ideale plek als je compleet wil ontgiften van de drukte en hectiek in de stad, maar niet om uitgebreid te recreëren en volop restaurants of barretjes te ontdekken. In het laagseizoen is het er een dooie boel en kun je een spook horen lopen.
Terug naar de roots
“Ik sta in de bediening en mijn vriendin Diana is de kok,” vertelt Marvin. “Twee jaar geleden ontmoette ik Diana in Baby Club, een nachtclub in Marseille. Toen we nog in de stad woonden deden we niets liever dan samen dansen en feesten met vrienden. Dat leven lijkt nu heel ver weg. Diana is opgegroeid in Calacuccia. Vier maanden geleden vroeg de eigenaar van dit restaurant aan Diana of zij het bedrijf een jaar lang wil runnen. Sinds het overlijden van haar vader heeft Diana heimwee naar het eiland dus ze stemde in en ik ben met haar meegegaan.”
“Voorheen dronk ik alleen maar bier, maar hier op Corsica ontkom je niet aan de wijn.”
Werken met lokale producten
“Ik moet heel erg wennen aan mijn nieuwe leven hier. Afgelopen zomer zat het restaurant bomvol, maar nu in september is het rustig. Het gaat alleen maar erger worden, want in de winter komt hier niemand, behalve de mensen uit het dorp. De mentaliteit is hier zo anders dan in de stad. Eten en drinken ben ik wel meer gaan waarderen. Het vlees en de kaas dat we in het restaurant serveren is afkomstig van de boerderij van de eigenaar. Diana mag zelf bepalen hoe ze de lokale producten klaarmaakt en wat ze verder inkoopt, dat geldt ook voor de wijnen. Wijn drinken heb ik geleerd van Diana. Voorheen dronk ik alleen maar bier, maar hier op Corsica ontkom je niet aan de wijn. Dit is mijn favoriet van het eiland,” hij wijst naar de fles in zijn hand.
“Hij is onwijs fruitig en ook stoer. Inmiddels staat de wijn hier ook op de kaart.” Marvin schenkt de wijn licht gekoeld voor ons in. Het is een blend van nielluccio, sciaccarellu en syrah met zes maanden opvoeding in betonnen tanks. Italië meets Frankrijk (en andersom), de wijn heeft een boerse geur zoals bij een wijn uit de Rhônestreek maar ook de frisheid en de zuurtjes van een Noord-Italiaanse wijn.
Bij vertrek krijgen we nog een fles van Marvin mee om onze koelbox op de camping te bevoorraden.
“We doen alles samen als team, ik ben onwijs trots op ons.”
Favoriet moment van de dag
Marvin vertelt graag verder. “De werkdagen zijn lang en zwaar. Als alle gasten weg zijn zetten we ‘s avonds keihard muziek op, meestal techno. De locals willen alleen maar Corsicaanse muziek luisteren, vreselijk vind ik dat. Terwijl we een glas wijn drinken, maken we de tent schoon en startklaar voor de dag erop. Dit is het beste moment van de dag. We doen alles samen als team, ik ben onwijs trots op ons. Over een jaar zien we wel weer verder.”
Hoe gaat het nu?
Marvin en Diana hebben laten weten dat ze niet meer werken bij het restaurant. Het klikte minder goed met de eigenaar dan gehoopt. Ze vieren nu vakantie en maken een rondreis op Corsica, daarna gaat het stel terug naar Marseille.
De wijn
Tribbiera Culombu Rouge 2016
