Al ruim een kwart eeuw werkt onze wijnsnob als sommelier in een prestigieus restaurant in Amsterdam. Op een vrije dag dompelt hij zich onder in culinaire verwennerij. Rokkenjagen doet hij niet aan, wél koopjesjagen. In zijn tweewekelijkse column deelt hij zijn knowhow, tipt hij pareltjes van discounters en maakt hij de grond gelijk met verzuurde concullega’s: uiteraard volledig in stijl want een échte gastheer is altijd aan het werk. Vandaag praat hij over het fenomeen Valentijnsdag.
Tafel voor twee
De dagen dat het restaurant vol zit met alleen maar tafeltjes van koppeltjes, is bij mij ingeburgerd als: ‘het lijkt wel Valentijnsdag!’ Op 14 februari is het echt weer zo ver. In het restaurant moeten zoveel mogelijk ‘tweetjes’ worden geplaatst. Als telefonist kom je oren tekort om alle verzoeken te woord te staan. De meest uitbundige nonsens ter verhoging van intimiteit, eeuwigheid en romantiek moet uit de kast gehaald worden. Rode rozen, een hart op tafel, extra kaarsjes, de truc met een bord en cloche waarbij mijnheer aan mevrouw een juweel schenkt terwijl zij een sliptong verwacht…
Als er een ‘nee’ wordt verkocht, slaat de paniek toe.
Paniek
Niet geheel geëmancipeerd deze dag maar ik zie alleen maar vrouw/man stellen. En alleen op deze dag van het jaar neemt de man alle initiatief. Waar de reserveringsafdelingen het hele jaar door meestal dames aan de telefoon krijgen om iets te regelen, is Valentijnsdag een grote uitzondering. Alleen maar kerels die bellen en willen reserveren. Als alle tafeltjes al vergeven zijn en de laatste kerel teleurgesteld moet worden, en er een ‘nee’ wordt verkocht, slaat de paniek toe. Soms is het een minuut lang stil aan de andere kant van de lijn, en herpakt de weldoener zich met ‘eh , eh , en wat nu?’. Tja, een doos chocolade kopen waar ‘SORRY ‘ op staat misschien?
Heren én dames, wees op tijd met romantische plannen of wees creatief.
Lees meer uit onze Valentijn special.
