Al ruim een kwart eeuw werkt onze wijnsnob als sommelier in een prestigieus restaurant in Amsterdam. Op een vrije dag dompelt hij zich onder in culinaire verwennerij. Rokkenjagen doet hij niet aan, wél koopjesjagen. In zijn tweewekelijkse column deelt hij zijn knowhow, tipt hij pareltjes van discounters en maakt hij de grond gelijk met verzuurde concullega’s: uiteraard volledig in stijl want een echte gastheer is altijd aan het werk.
Blindproeven kan een bijzonder competitieve activiteit zijn voor de fanatieke wijnliefhebber en professional. In een ver verleden had de wijnsnob ook bewijsdrang en daagde een omroep uit om zijn kunsten te vertonen. Nu rest de vraag, herken jij een klassieke Bordeaux uit 1855?
Wedden dat?
Het was een razend populair programma op TV en in meerdere landen een groot succes toen ik als wijnneus in opleiding nog jong en veelbelovend was ‘Wedden dat!’. Nou.. daar had ik al snel mijn eigen invulling voor gevonden. Het wedden over geur en smaak en herkennen van wijnen, druivensoorten, herkomst, houtrijping, terroir (oeps en sorry een insiders term). Bedoeld wordt dat je een wijn in geur en kleur kunt herkennen op zijn afkomst door een specifieke bodem die zich vertaalt naar karakteristieke geur waardoor je de wijn een uniek plekje kunt geven op aarde voor je beleving. Terroir, de aarde is bepalend en geeft het karakter van de wijn aan, waar de mens manipulatie overslaat uit respect voor de bijzonderheid van deze erfenis uit moeder natuur. Ben je er nog?
Blindproeven
Bovengenoemde is voor mij een dagelijkse uitdaging en bezigheid. Uit bescheidenheid roep ik meestal dat ik geen enkele wijn herken zonder de fles in handen te hebben. Maar ik ben per slot van rekening (onbezoldigd) een snob alhier en nog zelden door de wijnmand gevallen in blinde proeverijen (oeps, alweer een beroepsafwijkingswoord). Blind wil niet zeggen dat ik niets mag zien of weten. Bij wijn proeven betekent het dat je niet weet wat er in het glas zit dat voor je staat. Regelmatig ben ik uitgedaagd en heb ik glorieus de tand des tijds en tannines doorstaan. Voorbeeld. Ooit waagde ik mij in opperste wijnroes aan de smoes dat ik blind alle Premier Grand Cru’s van de Bordeaux Appellation uit 1855 zou kunnen herkennen. Dus, kom maar op met uw Château Latour (wauw, altijd de winnaar), Château Lafitte Rothschild (2e, maar ongeëvenaarde klasse) Château Margaux (het betere dames werk), Château Mouton Rothschild (over het paard getild en gesneuveld) en Château Haut-Brion (de zachtste kant van cabernet sauvignon).
Te duur
De betreffende omroep reageerde erg enthousiast op mijn voorstel en onze gezamenlijke behoefte deze weddenschap in volle glorie met kijkend Nederland aan te gaan. Ik zat mijzelf al te verkneukelen op het eindresultaat. Al had ik niets gebakken van de zogenaamde test, met camera’s en licht en omstandigheden die mijn smaakpalet verstoren. Ik zou in ieder geval 5 raspaardjes bestijgen. Ware het niet dat er ineens meerdere briefwisselingen, telefoongesprekken en terughoudendheid van de omroep kwamen. “Weet U wel wat die wijnen kosten?” Of we het niet simpeler konden aanpakken. Nee dus! U wilt toch sensationele televisie?! Doe een leuk jaar. 1975 ofzo..
Hahaha en jaja, ik wacht nog steeds op een oproep, of bestaat het programma al niet meer?
Benieuwd of jij ook zo fanatiek bent? Doe de check.
Smaakt dit naar meer?
Volg ons op Instagram, Facebook of schrijf je in voor onze nieuwsbrief.